عاشق بارون

   من عاشق بارونم

    باران  وقتی میآ د وغبار از تن کوچه باغها می شوره

    وقتی تو نم نم بارون میایی و تو طبیعت قدم می زنی

     یه حس خوبی بهت دست میده

     یه حس خوب وغریب

     یه حس قشنگ

     حسی که هیچ چیز رو حاضر نیستی باهاش عوض کنی

     صدای گنجشکهای بازیگوش که صداشون کل کوچه باغها رو پر میکنه

     وگلهای یاس ومحمدی که عطرشون تو فضا می پیچه

     وای چه احساس خوبیه

      احساس خوب عاشقی

     بارون حس رویش رو به خاک میده

     حس طراوت رو به زمین می بخشه

     فقط کافیه با تمام وجود احساسش کنی

     امیدوارم دلتون بارونی نباشه

     ولی مثل بارون محبتتون بی دریغ وسرشار نصیب همه بشه

     من عاشق بارونم...

باران که شدی مپرس این خانه ی کیست
سقف حرم و مسجد و میخانه یکی ست

باران که شدی پیاله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکی ست

باران! تو که از پیش خدا می آیی
توضیح بده عاقل و فرزانه یکی ست

بر درگه او چون که بیفتند به خاک
شیر و شتر و رستم و موریانه یکی ست

با سوره ی دل اگر خدا را خواندی
حمد و فلق و نعره ی مستانه یکی ست

این بی خردان، خویش خدا می دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکی ست

از قدرت حق هرچه گرفتند به کار
در خلقت تو بال و پروانه یکی ست

گر درک کنی خودت خدا می بینی
درکش نکنی کعبه و بتخانه یکی ست

زیر باران بیا قدم بزنیم
حرف نشنیده ای به هم بزنیم

نو بگوییم و نو بیندیشیم
عادت کهنه را به هم بزنیم

و ز باران کمی بیاموزیم
که بباریم و حرف کم بزنیم

کم بباریم اگر ، ولی همه جا
عالمی را به چهره نم بزنیم

چتر را تا کنیم و خیس شویم
لحظه ای پشت پا به غم بزنیم

سخن از عشق خود به خود زیباست
سخن عاشقانه ای به هم بزنیم

قلم زندگی به دست دل است
زندگی را بیا رقم بزنیم

قطره ها در انتظار توأند
زیر باران بیا قدم بزنیم

عشق رنگ خداست ای باران !
عاشقی کیمیاست ای باران!

من غریبم، غریبه ای تنها،
درد من بی دواست ای باران!

گرچه در خود شکسته ام اما
گریه ام بی صداست ای باران!

یک نفر باز هم صدایم کرد
این صدا آشناست ای باران !

من و تو رهسپار دریاییم
عاشقی سهم ماست ای باران!

دل من باز هم بهانه گرفت
شانه هایت کجاست؟ ای باران!

عشق رنگ خداست ای باران !
عاشقی کیمیاست ای باران!

من غریبم، غریبه ای تنها،
درد من بی دواست ای باران!

گرچه در خود شکسته ام اما
گریه ام بی صداست ای باران!

یک نفر باز هم صدایم کرد
این صدا آشناست ای باران !

من و تو رهسپار دریاییم
عاشقی سهم ماست ای باران!

دل من باز هم بهانه گرفت
شانه هایت کجاست؟ ای باران!

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره در چشم جویباران

آیینه ی نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران

بازا که در هوایت خاموشی جنونم
فریاد ها برانگیخت از سنگ کوه ساران

ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز
کاین گونه فرصت از کف دادند بی شماران

گفتی: به روزگاران مهری نشسته گفتم
بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران

بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زین گونه یادگاران

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقی ست آواز باد و باران

می زند باران به شیشه                شیشه اما سرد و سنگین
بی تفاوت.سرد و خاموش           شاید از یک غصه غمگین
شیشه در اوج سپیدی                  خسته از دلواپسی ها
من نشسته گنگ و مبهم           می رسم تا عمق رویا
آسمان همچو دل من                    خیس خیس از بی وفایی
بر لبم نام تو دارم                              ای بهار من کجایی؟
تا به کی چون شیشه ماندن          در نگاه قاب تقدیر
من همه میل رسیدن                      دل ولی بسته به زنجیر
آمدم تا چشمهایت                          در دلم عشقی بکارد
تو ولی گفتی که برگرد                 شیشه احساسی ندارد
می زند باران هنوز ..آه                     این چنین غم در دل کیست؟
دست من بر شیشه لغزید                 شیشه هم با بغض بگریست

باران
بهانه ای بــــــود...
کـــــه زیر چتـــــر من...
تا انتهای کــــــــــــــــــــــــ ــوچه بیایی
کاش...نه کوچـــــــــــــــه انتهایی داشت..
و نه باران بند می آمـــــد

 ?عاشق بارون?